Cultuurverschillen

Alle handelingen die een persoon uitvoert worden bepaald door de zogenaamde mentale programmering. Dit komt onder andere tot stand door de opvoeding en de omgeving waarin de persoon opgroeit. Ook wordt het beïnvloed door de menselijke natuur en de persoonlijkheid van iemand, bij sommige mensen is cultuur belangrijker dan bij de ander. Een deel van de cultuur is dus aangeboren en een ander deel wordt aangeleerd.  

Bij de cultuur van een land of bedrijf kan onder andere gedacht worden aan eetgewoonten, feesten en tradities. Om de cultuur van een land of bedrijf weer te geven, wordt er gebruik gemaakt van vier culturele dimensies. Aan deze dimensies worden cijfers toegekend en door middel van deze cijfers kunnen de landen onderling vergeleken worden.

Deze vier culturele dimensies zijn:　

• Machtsafstand
• Individualisme/collectivisme
• Masculiniteit/femininiteit
• Onzekerheidsvermijding

Machtsafstand

In veel landen wordt met de baas niet in discussie gegaan, dit heeft te maken met de autoriteit van de baas. De baas staat  namelijk hoger in de 'rangorde' dan de werknemer. Dit heeft te maken met de machtafstand, mensen in een bepaalde cultuur zijn ongelijk. Hofstede heeft de machtafstand als volgt gedefinieerd: "Machtafstand is de mate waarin minder machtige leden van instituties of organisaties in een land verwachten en accepteren dat de macht ongelijk verdeeld is." (Hofstede, z.j.).

Voor de verwerking worden er cijfers toegekend. Voor de machtafstand ligt dit cijfer tussen de 0 en de 100. Hierbij geldt dat hoe hoger het cijfer, des te groter de machtafstand.

Spanje scoort voor dit onderdeel een vrij hoge score, namelijk 57. Even ter vergelijking, Nederland scoort op dit onderdeel 38 punten. In Spanje hebben mensen die hoger staan dus meer autoriteit en zal door mensen die lager staan hier niet snel tegenin gegaan worden. De mensen in Spanje zijn van mening dat iedereen zijn eigen plaats heeft en dat mensen zich naar deze plaats moeten gedragen (Rompelman, 1998). 

Individualisme/collectivisme

Wanneer in een samenleving het groepsbelang wordt gekozen boven het belang van de individu, spreken we van een collectivistische samenleving. Het belang van de groep is belangrijker dan die van het individu. Hier tegenover staat een individualistische samenleving, hierbij is het belang van het individu belangrijker en is de aandacht vooral gericht op zichzelf en de naaste omgeving. Hofstede geeft de volgende definitie voor dit onderwerp: "Een samenleving is individualistisch als de onderlinge banden tussen individuen los zijn: iedereen wordt geacht uitsluitend te zorgen voor zichzelf en voor zijn of haar naaste familie. Een samenleving is collectivistisch als de individuen vanaf hun geboorte opgenomen zijn in sterke, hechte groepen, die hun levenslang bescherming bieden in ruil voor onvoorwaardelijke loyaliteit." (Hofstede, z.j.). 

Spanje scoort op dit punt 51 punten, in tegenstelling tot de 80 punten die Nederland scoort. Spanje is in vergelijking met andere Europese landen duidelijk collectivistisch. Echter wordt Spanje in vergelijking met andere delen van de wereld gezien als individualistisch. Dit heeft onder andere te maken met het gemakkelijke aanpassingsvermogen van de Spanjaarden aan andere culturen, voornamelijk culturen die niet in Europa voorkomen.  

Voor de Spanjaarden is samenwerken volkomen natuurlijk, de werknemers doen hun ding en hebben niet zo zeer sterke motivatie nodig van het management (Rompelman, 1998). 

Masculiniteit/femininiteit

Onder masculiniteit verstaan we dat de dominante waarde ligt in de vaste taakverdeling. Dit wordt gekoppeld aan de sekse, de man wordt bijvoorbeeld gezien als 'jager'. Onder femininiteit verstaan we dat de belangrijkste waarde ligt in de kwaliteit van het leven. De fundamentele vraag bij deze dimensie is wat de mensen motiveert; de wil om de beste te zijn (mannelijk) of houden van wat je doet (vrouwelijk). Hofstede geeft hiervoor de volgende definitie: "Een samenleving is masculien als sociale sekse-rollen duidelijk gescheiden zijn: mannen worden geacht assertief en hard te zijn en gericht op materieel succes; vrouwen horen bescheiden en teder te zijn en vooral gericht op de kwaliteit van het bestaan. Een samenleving is feminien als sociale sekse-rollen elkaar overlappen: zowel mannen als vrouwen worden geacht bescheiden en teder te zijn en gericht op kwaliteit van het bestaan." (Hofstede, z.j.).
Spanje scoort op dit onderdeel 42 punten, in tegenstelling tot de 14 punten die Nederland scoort. Spaanse kinderen worden opgeleid in harmonie en worden geleerd om geen kanten te kiezen. Spanjaarden zijn verder ook vaak bezorgd om de oudere of zwakkere mensen en willen graag voor deze mensen zorgen. Verder vragen werkgevers vaak de mening van de werknemers en is er regelmatig tijd voor een gesprek over de persoonlijke interesses of politiek (Rompelman, 1998). 

Onzekerheidsvermijding

Iedereen is onzeker over wat er gaat gebeuren, er is namelijk niemand die dit kan voorspellen. De wijze waarop mensen omgaan met dit gevoel hangt onder andere af van de cultuur. Deze dimensie heeft de volgende definitie van Hofstede gekregen: "Onzekerheidsvermijding is de mate waarin de leden van een cultuur zich bedreigd voelen door onzekere of onbekende situaties; dit gevoel wordt onder andere uitgedrukt in nerveuze spanning en in een behoefte aan voorspelbaarheid, bijvoorbeeld formele of informele regels.". Wanneer een land voor deze dimensie hoog scoort, wordt het leven beheert door regels en wetten. Vaak wordt afwijkend gedrag niet getolereerd, is er een sterke drang om hard te werken en wordt agressie geaccepteerd (Hofstede, z.j.).

Spanje scoort voor dit onderwerp 86 punten, in tegenstelling tot de 53 punten die Nederland scoort op dit onderwerp. De mensen in Spanje willen regels voor alles, de Spanjaarden zijn bang voor veranderingen. Deze veranderingen leveren stress op en dit willen ze zo veel mogelijk voorkomen. In Spanje wil 75% van de jongeren een baan voor het leven, terwijl in de Verenigde Staten maar 17% zo'n baan zou willen. Wanneer men voor een baan voor het leven kiest, zijn veranderingen te voorkomen. Je werkt je hele leven bij dezelfde werknemer en hebt een garantie op inkomen (Rompelman, 1998).